ز چه ای ندیده کامم تو به من نظر نداری تو مگر ز حال زار پدرت خبر نداری گل احمر منی تو مه انور منی تو علی اكبر منی تو – تو به من نظر نداری علی ای آرام جانم نوگل باغ جنانم بی تو من چه زنده مانم به دو صد امید خود را به ثمر چو من رساندم ستم است اگر سر خود تو زخاك بر نداری به كه گویم ای جگر خون كه شود ز غصه محزون برسد به گوش لیلا كه دگر پسر نداری گل احمر منی تو مه انور منی تو علی اكبر منی تو - تو به من نظر نداری سرو شمشاد وشقایق همه در سحن چمن ای گل نسترنم از چه نیایی به برم گل احمر منی تو مه انور منی تو علی اكبر منی تو - تو به من نظر نداری علی ای آرام جانم نوگل باغ جنانم بی تو من چه زنده مانم ز چه ای عزیز بابا نكنی تو یاد صغرا دل او ز غصه خون شد تو مگر خبر نداری تو كه بی وفا نبودی زچه خفته ای بر من بنشین و گفتگو كن تو مگر كمر نداری